Rasa psów Eurasier powstała bardzo niedawno. Mamy lata 60. ubiegłego wieku i podjęto próbę stworzenia nieistniejącej już i bardzo starej rasy psów – lajki z nenetów. Był to pradawny pies rosyjski, który powstał w wyniku skrzyżowania szpica niemieckiego z chow chow i żył wówczas na wolności. Konrada Lorenza, laureata Nagrody Nobla, ojca etologii, odkrywcy zjawiska imprintingu, autora tak wielu świętych tekstów, na których uczyli się i badali wszyscy miłośnicy psów na świecie. Za ciężką pracę nad selekcją, która doprowadziła do powstania współczesnego standardu, odpowiedzialni są w równej mierze niemiecki kynofil Julius Wipfel i pani Charlotte Baldamus, którzy rozpoczęli pierwsze selekcje, pracując nad utrwaleniem zarówno cech genetycznych, jak i behawioralnych.
Samoyed został dodany do krzyżówki szpica niemieckiego i chow chow, a Eurasier przejął najlepsze cechy wszystkich trzech ras: od szpica – czujność, bez zbędnego szczekania, powściągliwość i nieśmiałość chow chow, a od Samoyeda – niezwykłą lojalność wobec rodziny, z którą nawiązuje bardzo silną więź emocjonalną i jest uroczym towarzyszem.
W 1973 roku Eurasier został uznany przez FCI i jest szeroko rozpowszechniony w Niemczech, Austrii, Belgii, Holandii, Szwajcarii i Hiszpanii, ale w bardzo ograniczonym zakresie i jest praktycznie nieznany, z wyjątkiem miłośników psów. Byłby jednak idealny dla tych, którzy kochają wygląd chow chow, ale chcieliby mieć bardziej czułego i łatwiejszego w szkoleniu psa.
Rasa została wyselekcjonowana w bardzo naukowy sposób, przy współpracy Uniwersytetu w Getyndze (który zajął się częścią genetyczną) oraz Instytutu Maxa Plancka w Heidelbergu (część behawioralna).
Charakterystyka rasy psów Eurasier
Pies ten został stworzony jako pies do towarzystwa i pies rodzinny i trzeba przyznać, że bardzo dobrze spełnia te zadania. Jego charakter jest spokojny, bardzo zrównoważony, nigdy nie jest humorzasty ani kapryśny, zawsze czujny i uważny. W wieku szczenięcym jest bardzo wesoły i chętny do zabawy, w wieku dorosłym nabiera pewnej powściągliwości, ale nigdy nie jest nietowarzyski. Wobec swojego właściciela i rodziny jest zawsze czuły, stale potrzebuje kontaktu z człowiekiem; nie jest więc psem, którego można odstawić do ogrodu, ale jest szczęśliwy, gdy znajduje się w centrum uwagi, uczestniczy we wszystkich rodzinnych i codziennych zajęciach.
Ze względu na ciągłą potrzebę kontaktu z człowiekiem, jego wysoki poziom inteligencji sprawia, że jest psem bardzo intuicyjnym, wydaje się wręcz, że ma zdolność czytania w myślach; w rodzinie jest na ogół bardzo spokojny, zwłaszcza w stosunku do dzieci, które darzy szczególną atencją i troską. Nie jest psem nieprzewidywalnym, ale czujnym i uważnym, doskonale radzi sobie z dziećmi.
Wobec obcych jest jednak powściągliwy, co sprawia, że Eurasier jest dobrym psem stróżującym. Szczeka tylko w razie prawdziwej potrzeby. W przypadku osób, które często widuje w domu, potrzebuje chwili, ale potem spokojnie akceptuje ich obecność, a także okazywane przez nich uczucia.
Praktycznie nie ma instynktu łowieckiego, dlatego jest dobrym wyborem dla rodzin z innymi mniejszymi zwierzętami. Jako szczenię wymaga dobrej socjalizacji z psami płci męskiej, w stosunku do których bywa czasem nieco agresywny; nie zdarza się to w przypadku samic i innych zwierząt, takich jak koty czy króliki, z którymi współżyje spokojnie. Ten sam sposób postępowania dotyczy również osobników płci żeńskiej.
Uwielbia aktywność fizyczną, lubi zwinność, długie spacery, lubi też pływanie i śnieg, który ze względu na gęstą sierść wcale mu nie przeszkadza, a wszystko to pod warunkiem, że może dzielić go z ukochanym właścicielem. Jest bardzo ciekawskim psem i zawsze wie, jak zachować się w różnych sytuacjach, które go spotykają.
Jeśli chodzi o jego wychowanie, w stosunku do eruasiera trzeba być wyrozumiałym i cierpliwym, nie narzucając mu surowych wymagań, ale zawsze konsekwentnie. Jest bardzo inteligentny i szybko zrozumie wszystko, czego od niego oczekujemy.
Nie jest odpowiedni dla osób starszych lub prowadzących siedzący tryb życia, wymaga codziennych ćwiczeń, choć niezbyt długich, ale stałych.
Wygląd psa rasy Eurasier
Eurasier jest psem średnim do dużego. Wysokość w kłębie u samca wynosi 52-60 cm przy wadze 25-30 kg; u samicy zwykle nieco mniej. Ciało jest dobrze wyprofilowane i harmonijne, również dzięki średnio ciężkiej budowie kości. Kończyny są doskonale ustawione, o dobrej budowie kości. Ogon jest obszerny i wydatny; u psa w stanie spoczynku jest zwisający, natomiast w ruchu jest noszony zwinięty na grzbiecie. Pokonuje dużo terenu z silnym ciągiem tylnych ćwierci i dobrym wydłużeniem.
Jego głowa jest niezbyt duża, a z profilu i z góry ma kształt stożka. Kufa jest niezbyt spiczasta i zakończona średniej wielkości truflą, zwykle koloru czarnego. Głowa wykazuje silne podobieństwo do głowy wilka. Uszy są wyprostowane, trójkątne, z lekko zaokrąglonym czubkiem. Oczy są duże i zawsze ciemne, a ich obwódka pokryta jest czarnym pigmentem, który podkreśla głębię spojrzenia.
Jednak jego główną cechą charakterystyczną jest sierść. W rzeczywistości sierść ma bardzo dużą objętość, także dzięki gęstemu podszerstkowi, który pokrywa całe ciało. Podszerstek jest półdługi i bardzo gęsty, z wyjątkiem pyska, uszu i przedniej części kończyn. Z drugiej strony ma znacznie dłuższe włosy na grzbiecie, a także na szyi, ale nie ma grzywy. Najczęściej spotykane kolory to czarny, płowy i czerwony. Umaszczenie Eurasiera może być dowolne, nawet dwu- lub trójkolorowe.
Zdrowie i pielęgnacja psów rasy Eurasier
Eurasier jest bardzo wytrzymałym i odpornym psem, o dość długiej średniej długości życia, wynoszącej średnio 12-14 lat, ale wiele osobników żyje jeszcze dłużej. Choroby, które mogą dotknąć tego psa, są nieliczne i na szczęście rozwijają się bardzo rzadko; należą do nich dysplazja stawów biodrowych, dysplazja stawów łokciowych i niektóre choroby oczu.
Dobrze znosi upały, ale w gorące dni potrzebuje miejsca w cieniu i zawsze świeżej wody. Z kolei zimno znosi bardzo dobrze dzięki swojemu umaszczeniu, które pozwala mu przetrwać nawet najzimniejsze temperatury. Nie jest to jednak pies, którego można odstawić do ogrodu, ponieważ potrzebuje kontaktu z człowiekiem, a w domu jest bardzo łagodny i nie sprawia kłopotów.
Nie jest szczególnie dynamiczny, więc jego dieta musi być dostosowana do ilości codziennego ruchu, w przeciwnym razie pies ten ryzykuje przybranie na wadze.
Pielęgnacja sierści musi odbywać się co tydzień, aby uniknąć powstawania kołtunów i filcowania się sierści. Na wiosnę linieje i bardzo traci sierść, dlatego w tym okresie należy go codziennie szczotkować, aby usunąć martwe włosy.
