Kot Peterbald jest bardzo młodą rasą i wciąż bardzo rzadką. Narodziny pierwszego miotu Peterbalda datowane są dopiero na 1994 rok i miały miejsce w Rosji, w Petersburgu przez rosyjską hodowczynię Olgę Mironovą i ekspertkę w dziedzinie genetyki i kotów Tatianę Komarovą. Koty rasy Don Sprynx, syjamskie i orientalne były kojarzone. Celem było stworzenie kota posiadającego elegancję i wyrafinowanie syjamów i orientów oraz niemal bezwłosość sprynksa.
Początkowo ta nowa rasa nazywana była petersburskim sfinksem, a dopiero później przyjęła obecną nazwę Peterbald (łysy w języku angielskim), nazywana jest również nagim syjamem.
Charakterystyka kota Peterbald
Kot Peterbald, będący krzyżówką 3 ras kotów, miał szczęście uzyskać to, co najlepsze z tych 3 ras, jeśli chodzi o charakter. To bardzo przytulaśny kot, przywiązany do pana aż do niewiarygodności i zawsze szukający pieszczot i uwagi. Nie jest to kot odpowiedni dla tych, którzy chcieliby mieć kociaka zawsze skulonego na kanapie, w rzeczywistości jest on bardzo aktywny i wysportowany. Jego człowiek musi mieć czas, aby spędzić z nim czas, aby go bawić i utrzymać go w aktywności. Dlatego jest to kot, który nie lubi samotności, wręcz przeciwnie, bardzo cierpi, gdy jest pozostawiony sam na dłuższy czas. Jeśli naprawdę nie możesz spędzać z tym kotem zbyt wiele czasu, niewątpliwie dobrym pomysłem będzie kupno innego kota lub nawet psa, ponieważ bardzo dobrze się ze sobą dogadują i dotrzymują sobie towarzystwa.
Jest uważany za małego lepkiego, ponieważ zawsze szuka kontaktu z człowiekiem i pieszczot i nie waha się prosić o nie miaucząc cicho i bardzo głośno. Posiada typową dla syjamów inteligencję, a także ich nadpobudliwość. Bardzo łatwo uczy się komend i przywołania, można go uczyć zabaw takich jak aportowanie, w stosunku do dzieci ma dużo cierpliwości i jest doskonałym towarzyszem zabaw.
To bardzo aktywny, zwinny skoczek, często można go spotkać wspinającego się na najwyższe meble. Jest też bardzo ciekawski, więc nie będzie kąta w domu, który nie byłby codziennie eksplorowany. Ze względu na brak futra zawsze szuka ciepłego miejsca, uwielbia być otulany kocami lub mieć sweterki do noszenia. Jest też bardzo ciepły w dotyku, jak żywy ogrzewacz.
Chociaż jest bardzo energiczny i zwinny, jest kotem, który bardzo dobrze przystosowuje się do życia w mieszkaniu, o ile ma możliwość zabawy i nie nudzi się.
Wygląd kota Peterbalda
Niezwykle długie, stożkowate i obłe ciało odróżnia tego kota od innych kotów bezwłosych. Inną jego cechą charakterystyczną jest elegancja i dbałość o chód, co jest zauważalne w jego chodzie.
Jest to kot średniej wielkości, osiągający maksymalnie 5 kilogramów, przy czym samica jest nieco mniejsza. Łapy są długie, cienkie i proporcjonalne do ciała, ogon jest dość długi i zakręcony na szczycie.
Głowa jest średniej wielkości, trójkątna, dłuższa niż szersza z dużymi uszami, w kształcie trójkąta i z zaokrąglonym czubkiem. Oczy mają kształt migdałów, są bardzo wyraziste i mają kolor niebieski lub zielony.
Jego główną cechą jest jego płaszcz, którego włosy są prawie całkowicie nieobecne, co najwyżej lekki puch. Skóra jest miękka i aksamitna w dotyku, z licznymi zmarszczkami na całym ciele kota. Kolory sierści kota Peterbald mogą być wszelkiego rodzaju, w tym białe.
Pielęgnacja i zdrowie kota Peterbalda
Zdrowie kota Peterbald jest solidne i odporne, jego średnia długość życia wynosi około 15 lat. Jeśli chodzi o jego płaszcz, jest prawie lub całkowicie bezwłose, wymaga regularnego czyszczenia, z wilgotną szmatką, umyte i delikatnie wysuszone. Zaleca się kąpiele co 2 lub 3 miesiące.
Jest kotem, który cierpi z powodu niskich temperatur, dlatego zimą dobrze jest trzymać go pod przykryciem i w cieple. Jeśli chodzi o żywienie, to jako kot bardzo żywy i nadpobudliwy, potrzebuje jeść więcej niż inne koty; dobrze jest jednak kontrolować jego żywienie, ponieważ ma tendencję do jedzenia nawet więcej niż potrzebuje.
