Pochodzenie rasy psów epagneul francaise nie jest dokładnie określone, ale istnieją różne hipotezy. Niektórzy uważają, że pies ten pochodzi z Francji, tam się urodził i rozwinął. Inni jednak twierdzą, że wywodzi się on z Hiszpanii. Inna hipoteza, być może najbardziej wiarygodna, głosi, że jest to potomek psów oysel, rasy, która obecnie już nie istnieje. Jego początków należy zatem szukać już w XIII wieku, kiedy to był bardzo ceniony w polowaniach, zwłaszcza na zwierzynę łowną. Niestety, w późniejszych czasach przedkładano go nad setera angielskiego, który jest od niego znacznie szybszy.
W ubiegłym wieku groziło jej wyginięcie, ale w XIX wieku rasa ta została odbudowana dzięki opatowi Fournier. Jako odrębna rasa została uznana przez FCI w 1955 roku. Epagneul francais był używany przez brytyjskich hodowców do selekcji psów stacjonarnych.
Obecnie, oprócz polowań, jest on również uważany za doskonałego psa do towarzystwa i psa rodzinnego, ze względu na swój przyjazny, bardzo cierpliwy i zrównoważony charakter. Niestety jest znana prawie wyłącznie w kraju pochodzenia, gdzie indziej jest prawie nieznana.
Charakterystyka rasy psów epagneul francaise
Usposobienie epagneul francaise jest spokojne, wesołe, słodkie i opanowane. Ma naprawdę godny pozazdroszczenia charakter, przyjaźnie nastawiony do wszystkich, zarówno ludzi, jak i zwierząt. Jest bardzo odważny i wie, jak bronić swojego pana, gdy ten znajdzie się w trudnej sytuacji.
Jego idealnym przeznaczeniem byłyby polowania, a środowiskiem – lasy i tereny podmokłe. Na polowaniach jest specjalistą od bekasów; niektórzy uważają, że jest powolny i metodyczny, ale gdy znajdzie trop, nie poddaje się. Truchta i galopuje, trzymając swoją truflę wysoko na wietrze.
W rodzinie kocha i jest kochany przez otoczenie. Bardzo dobrze przystosowuje się do życia domowego, ale potrzebuje dużych, otwartych przestrzeni, gdzie może ćwiczyć, aby utrzymać formę. Potrzebuje dużo ruchu, dlatego jego ideałem byłby dom z dużą przestrzenią na zewnątrz, np. ogrodem lub tarasem. Teren musi być jednak zabezpieczony, ponieważ jeśli zwierzę wyczuje zapach ofiary, może łatwo uciec i przemierzyć kilka kilometrów. Musi też kilka razy w ciągu dnia wychodzić na długie spacery i biegi, aby mógł rozładować całą swoją żywiołowość.
Jego szkolenie jest jednym z najprostszych, ponieważ jego potulny i posłuszny temperament oraz duża zdolność słuchania sprawiają, że szybko zapamiętuje polecenia. Ponadto instynktownie ufa swojemu panu i nigdy nie będzie próbował się wyróżniać.
Jeśli chodzi o socjalizację z innymi zwierzętami, to z psami nie ma problemu, bo jest bardzo otwarty na współżycie z rówieśnikami. Z kolei z kotami, jeśli są szkolone razem od szczenięcia, udaje mu się współżyć, ale zawsze trzeba go kontrolować, żeby kot nie został potraktowany jak ofiara. Bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi, ponieważ lubi się bawić. Nie jest jednak odpowiednia dla osób starszych lub prowadzących siedzący tryb życia, ponieważ wymaga codziennych ćwiczeń.
Wygląd rasy psów epagneul francaise
Epagneul francaise jest psem średniej wielkości, wysokość w kłębie dla samca wynosi 55-60 cm, a waga 12-18 kg; samica jest nieco mniejsza. Pod względem morfologicznym jest klasyfikowany jako ramienionóg. Ma masywną i muskularną budowę, ale jego proporcje są harmonijne, sylwetka jest szczupła i długa, smukła. Jego nogi są proporcjonalnie nieco krótsze niż długość ciała, ogólnie umięśnione, ale niezbyt silne, co sprawia, że jego chód jest zwinny i elegancki. Ogon jest średniej długości, zazwyczaj nie przekracza wysokości stawu skokowego i jest pokryty kępką długich włosów, co sprawia, że przypomina kurzajkę.
Głowa jest dobrze wyrzeźbiona, z dobrze zarysowanym reliefem, jest noszona dumnie, nigdy nie jest ciężka. Jest średniej szerokości i długości. Trufla jest brązowa z bardzo otwartymi nozdrzami. Oczy mają kształt owalny, są niezbyt szeroko rozstawione, a ich kolor jest jak najbardziej zbliżony do koloru sierści – od cynamonowego do brązowego. Wyrażają one słodycz i inteligencję. Uszy są dobrze osadzone, wystające ponad linię oczu. Jeśli zostaną pociągnięte do przodu, bez wysiłku, dotrą do początku trufli. Grzywki uszu są mniej lub bardziej długie i faliste.
Włos okrywowy jest długi i falisty na uszach, bardzo cienki na ciele oraz rzadki i delikatny na głowie. Na ciele jest płaski, jedwabisty i dobrze zagęszczony, z pewną falistością za szyją i nad skrzyżowaniem ogona. Umaszczenie jest zazwyczaj biało-brązowe, średnio cętkowane, z nieregularnymi plamkami. Barwa brązowa waha się od cynamonowej do ciemnej wątrobianej.
Pielęgnacja i zdrowie psa rasy epagneul francaise
Epagneul francaise jest psem odpornym, długowiecznym i wytrzymałym, jego średnia długość życia wynosi 13 lat. Nie występują w nim żadne szczególne patologie, ale niektóre choroby skóry mają charakter nawracający, a szczególna choroba dermatologiczna, znana jako zespół okaleczenia skrzeli, jest ostatnio uznanym zaburzeniem, którego objawy pojawiają się w pierwszym roku życia. Jest to schorzenie nerwów, w wyniku którego pies zaczyna lizać, gryźć i okaleczać kończyny, co powoduje owrzodzenia i infekcje bakteryjne.
Inne choroby, które są dość rzadkie u tej rasy, to zaćma, egzema, dysplazja stawów biodrowych, entropion i zapalenie ucha.
Jest to pies bardzo odporny, nie boi się zimna, nawet silnego i wilgoci, natomiast w czasie upałów dobrze jest proponować mu lżejsze zajęcia.
Jeśli chodzi o dietę, jego energia i duża codzienna aktywność fizyczna sprawiają, że nie grozi mu przybranie na wadze.
Pielęgnacja jego sierści nie jest trudna, ale musi być regularna, aby uniknąć kołtunów i pasożytów. Uszy należy również regularnie czyścić, zwłaszcza po powrocie ze spacerów w wilgotnym otoczeniu, aby uniknąć infekcji. Utrata włosów w okresie linienia jest umiarkowana.
