Narodziny rasy psów Kromfohrlander są dość niedawne i bardzo dobrze udokumentowane. To niemiecka hodowczyni psów stworzyła ją w 1945 roku z francuskiego gryfonika vendeen i niemieckiego fox teriera. Nazywała się Ilse Scheifenbaum i mieszkała w regionie Siegen w Nadrenii Północnej-Westfalii. Rasa otrzymała swoją nazwę od pobliskiej dzielnicy Krom Fohr, co we współczesnym języku niemieckim oznacza krętą bruzdę. Po swoich przodkach odziedziczyła temperament i charakter.
Celem hodowcy było stworzenie średniej wielkości, lojalnej, posłusznej i łatwej w pielęgnacji rasy; w rzeczywistości w tym czasie pod koniec wojny i okresie powojennym w Niemczech tylko taki pies miał szansę na przetrwanie.
Został oficjalnie uznany za rasę w 1955 roku i jest prawdopodobnie ostatnią rasą psów stworzoną w Niemczech.
Charakter rasy psów Kromfohrlander
Jak już wspomniano, jego charakter jest bardzo czuły, wesoły, potulny i inteligentny, bardzo dobry w stróżowaniu. Jest bardzo łatwy do wyszkolenia, ponieważ bardzo łatwo się uczy. Ma wrodzone poczucie ochrony przed ludźmi, których kocha, natychmiast się przywiązuje i szczególnie nadaje się do przebywania z dziećmi, a także z innymi zwierzętami.
Żyje spokojnie w mieszkaniu i bardzo dobrze przystosowuje się do życia rodzinnego. Wobec obcych jest raczej ostrożny i powściągliwy. Uwielbia otwarte przestrzenie i długie spacery. W żadnym wypadku nie jest to pies myśliwski, chociaż potrzebuje spędzać czas na świeżym powietrzu.
Nie lubi być dotykany przez obcych. W rodzinie jest przytulnym psem, który nie lubi samotności i nie jest w stanie spędzać zbyt wiele czasu sam.
Wygląd psów rasy Kromfohrlander
Kromfohrlander to pies średniej wielkości. Samiec w kłębie mierzy od 38 do 46 centymetrów i waży od 11 do 16 kilogramów, samica zwykle nieco mniej. Jego ciało jest proporcjonalne i wcale nie smukłe, ale nie ma nadmiernego obwodu ani rozwoju mięśni.
Ma dobry pęd przednich kończyn i dobry napęd tylnych kończyn; jego chód jest luźny, aktywny, regularny i zrelaksowany. Ogon ma kształt szabli, czasami lekko zwinięty. W spoczynku ogon zwisa z lekkim zakrzywieniem na końcu. W akcji jest noszony na grzbiecie w kształcie sierpa. Jest to pies, który uwielbia skakać.
Głowa jest okrągła i proporcjonalna, stop jest wyraźny, kufa jest prosta i lekko wyrafinowana na końcu. Trufla jest średnia i otwarta, w kolorze czarnym lub brązowym. Oczy są duże i owalne, skośne i szeroko rozstawione, brązowe w różnych odcieniach.
Istnieją dwie odmiany tej rasy ze względu na sierść: szorstkowłosa i gładkowłosa. Standard i rozmiar są takie same. Okazy szorstkowłose mają grubą, szorstką teksturę z charakterystycznym zarostem.
Włos na grzbiecie oraz na przednich i tylnych kończynach jest twardszy niż na bokach, natomiast na pysku jest dłuższy. Na uszach włosy są w harmonii z sierścią.
Psy gładkowłose mają gęstą, miękką teksturę i nie mają brody. Ogólnie rzecz biorąc, włosy są blisko ciała, ale na uszach, w dolnej części szyi i na klatce piersiowej włosy są dłuższe. Ogon ma dobry pióropusz, a na tylnej części przednich kończyn i na udach znajdują się frędzle.
Kolor sierści ma białą podstawę, z łatami od jasnobrązowego do ognistobrązowego i bardzo ciemnobrązowego. Łaty mogą różnić się wielkością, a jeśli osobnik ma brązowy podszerstek, końcówki włosów mogą być czarne.
Na głowie mogą również występować plamy. Na czole zwykle znajduje się biała lista, która symetrycznie dzieli głowę.
Pielęgnacja i zdrowie psów rasy Kromfohrlander
Rasa ta ogólnie cieszy się dobrym zdrowiem i rzadko jest dotknięta chorobami genetycznymi. Może być podatna na łagodne formy epilepsji lub zaćmy w oczach. Jest to jednak bardzo wytrzymała rasa i rzadko choruje.
Znosi niewielkie upały lub zimno, będąc rasą, która woli mieszkać w domu.
Jeśli chodzi o dietę, sucha karma nie jest zalecana dla tej rasy, ponieważ psy te piją bardzo mało, a jedząc suchą karmę, wchłaniają jeszcze mniej płynów.
Jeśli chodzi o pielęgnację sierści, należy rozróżnić psy gładkowłose od szorstkowłosych. W przypadku psów gładkowłosych wystarczy od czasu do czasu je wyszczotkować, nieco więcej w okresie linienia, ponieważ tracą dużo sierści. Ten typ sierści zmienia sierść dwa razy w roku.
Pies szorstkowłosy wymaga więcej pielęgnacji. Nigdy nie zmienia sierści, więc rośnie i po kilku miesiącach osiąga ostateczną długość i musi zostać przycięta. Kąpiel dla obu typów powinna być wykonywana tylko w wyjątkowych przypadkach. Jego sierść jest samoczyszcząca, tzn. brud sam z niej wypada. Można również po prostu wyszczotkować brud z sierści psa.
